Sieger de Vries (bouwjaar 1959) en gelukkig getrouwd met Marijke. Vader van 2 dochters en inmiddels opa van 4 kleinzoons….
Mijn buitenleven begon al vroeg. Ik had het geluk aan de rand van Almelo (ja ja er is altijd wat te doen..) te wonen en na school speelde ik heel vaak in de bossen vlak bij of ging ik vissen in de havens en kanalen in de buurt. Hutten bouwen, vuurtje stoken en aardappeltje poffen, het zat er al vroeg in.
Toen ik de leeftijd had mocht ik naar de padvinderij, zo heette de scouting toen. Het hele welpen en verkenners stadium meegemaakt. Tot ik enig talent voor volleybal bleek te hebben, dus trok ik de zaal in. Het buitenleven was natuurlijk niet helemaal weg, want wandelen en vissen ben ik altijd blijven doen.
Het echte vuur begon weer te branden toen mijn dochters in de scouting-leeftijd kwamen. Het duurde niet lang of ik was er ook weer volop bij betrokken. Ik heb er veel ervaring heb opgedaan in het begeleiden van (groepen) pubers en jong volwassen en het organiseren en begeleiden van (zomer) kampen met grote groepen. Daarna nog een behoorlijk aantal jaren bestuursfuncties gehad en samen opleidingsprogramma’s ontwikkeld voor de jonge en beginnende jeugdleiders.
In de tussentijd ben ik zelf echt weer helemaal ‘verslaafd’ geraakt aan het buiten bezig zijn. Heel veel gewandeld in de bergen en in ons mooie Nederland. Een aantal heel mooie trekking-reizen gedaan in Nepal, waaraan ik toch wel een beetje mijn hart heb verloren.
Toen mijn knieën op een gegeven moment de tochten niet meer aan konden, ben ik begonnen met vliegvissen. Nee niet saai uren naar een dobbertje staren, maar in de geest van de oude traditie jagen op vis, met zelf gebonden (imitatie) vliegen. Uren langs het water struinen en ondertussen de techniek zo goed mogelijk in de vingers krijgen. Het kreeg me zozeer te pakken, dat ik samen met een vriend 5 jaar les heb gegeven om zo ook andere mensen kennis te laten maken met deze mooie tal van het vissen. Ook voor hiervoor heb ik diverse mooie reizen gemaakt en zo weer veel landen weer opnieuw ontdekt.
Toen ik op enig moment mijn oude baan vaarwel zei, had ik de behoefte om “iets met mijn handen te doen” . Ik ben altijd met mijn kop bezig geweest en had behoefte aan compensatie. Toen ik de cursus Lepel-snijden van Siegurd had gevolgd, was een nieuwe verslaving geboren. Heerlijk buiten in het bos bezig en zo geconcentreerd bezig dat ik mijn hoofd daarna helemaal leeg had.
Ik heb daarna vrijwel alle cursussen gevolgd tot Siegurd op een keer vroeg of ik geen zin had hem te ondersteunen.
Ik vind het heerlijk om mensen kennis te mogen laten maken met handvaardigheden/ambachten en waar ik kan mijn manier van werken te laten zien. Ik hoop altijd maar dat ze er iets van meenemen.
Inmiddels ook een aantal reizen mogen begeleiden en dat is hard werken, maar geeft ook erg veel voldoening.
Ben super trots dat ik deel mag uitmaken van een prachtig team!
Al met al een heerlijke hobby, die inmiddels al veel meer dan dat is geworden. Of het ooit een volledige levensstijl zal worden… geen idee, maar het bepaalt wel een groot deel van wie ik ben …
Ik hoop er nog jaren mee bezig te kunnen zijn.
(Oh ja een heerlijke hobby binnen deze is het fotograferen, maar dat zal jullie vast wel zijn opgevallen. Sta zelf dan ook niet ze heel vaak op de plaat. Niets aan verloren trouwens … )
